Mustaqja si furçë dhëmbësh
Mustaqja si furçë dhëmbësh është një stil i mustaqes në të cilin anët janë vertikale (ose pothuajse vertikale), shpesh duke përafruar gjerësinë e hundës dhe vizualisht ngjajnë me qimet në një furçë dhëmbësh. Së pari u bë e njohur në Shtetet e Bashkuara në fund të shekullit të 19-të, më vonë u përhap në Gjermani dhe gjetkë. Komedianë si Çarli Çaplin dhe Oliver Hardi e popullarizuan atë, duke arritur kulmin e saj gjatë viteve midis luftërave botërore. Deri në fund të Luftës së Dytë Botërore, shoqërimi me liderin nazist Adolf Hitler e nxorri jashtë mode, duke e bërë atë të quhej ndryshe "mustaqja e Hitlerit".
Pas Luftës së Dytë Botërore, ky stil u përdor nga disa individë të shquar, duke përfshirë zhvilluesin amerikan të pasurive të paluajtshme Fred Tramp (i cili mbante një variant të ndarë). Duke mbetur fort i lidhur me Hitlerin gjatë dekadave të mëvonshme, ajo u përdor në mënyrë satirike në vepra të kulturës popullore dhe imazheve politike, duke përfshirë filma, libra komikë dhe rokenrollin e viteve 1970. Një numër variantesh të tjera u zhvilluan gjatë shekullit të 20-të, si ai që mbulonte vetëm filtrumin.
