Język moma
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
5500 (1978) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | myl | ||
| IETF | myl | ||
| Glottolog | kula1284 | ||
| Ethnologue | myl | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język moma, także: kulawi (koelawi), kulawi-moma (moma-kulawi) – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Środkowy w Indonezji. Według danych z 1978 r. posługuje się nim 5500 osób[1].
Nazwa „moma” pochodzi od miejscowej formy przeczenia. Określenie „kulawi”, pochodzące od nazwy doliny, jest niejednoznaczne; bywa bowiem odnoszone także do języka uma[1]. Dla ujednoznacznienia stosuje się określenia „kulawi północny” i „kulawi-moma”[1] bądź „moma-kulawi”[2].
Moma jest bardzo blisko spokrewniony z językiem lindu (o odrębności obu języków decydują czynniki geograficzne i społeczne)[1]. Z perspektywy historycznej mógłby być rozpatrywany jako odmiana języka kaili, lecz jest od niego dość odrębny ze względu na wpływy słownikowe uma[3]. Wyróżnia się trzy dialekty: moma standardowy (dominujący, o dużej liczbie użytkowników), tomado i tado pantolobete[4].
Według doniesień z 2010 r. pozostaje preferowanym środkiem komunikacji. Jest wykorzystywany w kontaktach swobodnych, również wśród najmłodszego pokolenia, a także w tradycyjnych obrzędach. W sferze religijnej, edukacji i administracji zdecydowanie dominuje język indonezyjski[1].
W XXI w. powstały słowniki poświęcone językowi moma (Kamus Bahasa Indonesia-Kulawi, 2012[5]; Kamus Saku Bahasa Moma-Kulawi..., 2015[2]). W XX w. pewne wczesne dane gramatyczne i leksykalne, wraz z materiałami tekstowymi, opublikowali N. Adriani i S.J. Esser (Koelawische taalstudien, 1939)[6]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e David Mead: Moma. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-05-31]. (ang.).
- ↑ a b Tohama i in. 2015 ↓.
- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Moma, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Karsana, Tamrin i Wahidah 2012 ↓, s. ix.
- ↑ Karsana, Tamrin i Wahidah 2012 ↓.
- ↑ Nicolaus Adriani, Samuel Jonathan Esser: Koelawische taalstudien. Bandoeng: A. C. Nix, 1939, seria: Bibliotheca celebica I, II, III. OCLC 20080690. (niderl.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Deni Karsana, Tamrin, Wahidah: Kamus Bahasa Indonesia-Kulawi. Makassar: De Lamacca, 2012. ISBN 978-602-263-001-2. OCLC 897797522. [dostęp 2023-05-31]. (indonez.).
- Agus Tohama, Fanda Pebolo, Hengki Bokido, Janet M. Oruh, Jonathan M. Coombs, Noni Goronda, Rusdin Tudju, Semuel Bokada, Veronica J. Coombs, Viktor Mua, Yusak Jore Pamei: Kamus Saku Bahasa Moma-Kulawi – Bahasa Indonesia – Bahasa Inggris. Sulawesi Tengah: SIL International-Indonesia, 2015. [dostęp 2023-05-31]. (indonez. • ang.).