Arlo Parks opent haar tweede album My Soft Machine met deze aangrijpende songtekst: 'Almost everyone that I love has been abused and I am included.' ['Bijna iedereen van wie ik houd is misbruikt en ik hoor daar ook bij.'] Bijna in één adem door voegt ze eraan toe: 'The person I love is patient with me/She's feeding me cheese and I'm happy.' ['De persoon van wie ik houd is geduldig met mij/Ze voert me kaas en ik ben gelukkig.'] Het is een passende introductie tot een album dat zowel een opgewekte kant kent − Parks viert dat ze smoorverliefd is − maar ook de duisternis opzoekt. "Het kernconcept van het project is dat dit mijn realiteit en mijn herinneringen zijn, door mijn ogen bekeken, ervaren in dit lichaam," vertelt de Britse singer-songwriter aan Apple Music. "Van het verliezen van mijn onschuld, het herbeleven van trauma's en eindeloze nachten in Koreatown tot de eerste kus in schemerige kroegen. Dit gaat over mijn leven." Parks vertelt het met het soort poëtische dagboekteksten dat haar debuut Collapsed In Sunbeams zo bijzonder maakte. Dankzij dat album werd Parks bestempeld tot de stem van haar generatie. Op het nieuwe album verrijkt ze haar indiepop met nieuwe invloeden. Ze gebruikt synthesizers, vuige gitaarriffs (zoals op 'Devotion, het onverwachtste moment op de plaat), jazz, prachtige harmonieën (in het lieflijke 'Pegasus', met een gastbijdrage van Phoebe Bridgers), elektronische muziek en meer. Die variatie hangt samen met het team dat ze voor het album samenstelde, zo zegt ze, waardoor haar sound vloeiender werd. Aan My Soft Machine werd gewerkt door onder meer BROCKHAMPTON-producer Romil Hemnani, de productieve Amerikaanse songwriter en producer Ariel Rechtshaid, en Baird, die met Frank Ocean samenwerkte. "De gemeenschap die zich organisch vormde rondom het album is een van mijn favoriete dingen," aldus Parks. "Ik denk dat het werk zelfvertrouwen uitstraalt en een bepaalde souplesse en energie heeft. Het eerste album kwam op een meer instinctieve en directe wijze tot stand. Maar bij dit album leek het meer op welbewust boetseren. Ik ben hier erg trots op." Hieronder bespreekt de singer-songwriter My Soft Machine track voor track en vertelt ze meer over de exclusieve songs op de Apple Music Edition. Bruiseless "Deze song gaat over het achterlaten van je kindertijd en de groeipijnen die daarmee gepaard gaan. Het werd geïnspireerd door een gesprek dat ik had met Ocean Vuong [een Amerikaanse dichter]. Hij zei dat hij constant probeerde om terug te gaan naar dat onvervalste plezier van een fietstochtje naar het huis van een vriendje. En dat hij dan de fiets achterlaat op het gras, de wielen nog draaiend, terwijl hij naar de deur racet. Het gaat om de tederheid en puurheid van dat moment." Impurities "Ik schreef dit nummer de eerste keer dat ik mijn lieve vriend Romil van BROCKHAMPTON ontmoette. Mijn vrienden en ik waren aan het feesten en elke keer dat we een Uber belden, was het een Cadillac Escalade. Dat vonden we destijds hilarisch. Dit is een song die simpelweg gaat over gelukkig zijn en je echt geaccepteerd voelen." Devotion "Romil, Baird en ik reden naar een koffietentje genaamd Maru in het Arts District van Los Angeles in Bairds Suzuki Vitara, die ik de bijnaam Red Rocket gaf. We speelden keihard '17 Days' af van Prince. Wij besloten tijdens dat tripje van 15 minuten twee dingen met zijn drieën: dat we ons volledig moesten richten op drama en dat we die ene dag een rockband waren." Blades "Er is een referentie naar de aquariumscène in Baz Luhrmanns film Romeo + Juliet. Dat gaat erover dat je naar een persoon kijkt waar je ooit een heel intieme band mee had, maar de situatie is onbeschrijfelijk veranderd. Alsof je naar elkaar kijkt door troebel zeewater of matglas." Purple Phase "In dit nummer zit gitaarspel van Paul [Epworth, de Britse producer die ook werkte aan Collapsed In Sunbeams] en mijzelf. We improviseerden erop los. Het was de laatste dag van een lange werkweek. We voelden ons vrij en verbonden. Onze hoofden waren leeg van uitputting. We hadden niet eens de puf om nog iets te overdenken. Het nummer bevat een van mijn favoriete tekstregels die ik zelf heb geschreven: 'I just want to see you iridescent charming cats down from trees/Mugler aviators hiding eyes that laugh when concealed.' ['Ik wil je stralend katten uit de boom zien praten/Achter een zonnebril schuilen ogen die lachen zodra ze worden verborgen.'] Weightless "Het maken van 'Weightless' was een bepalend moment in het albumproces. Ik voelde me volledig bevrijd van Collapsed In Sunbeams. Alles was mogelijk, Paul en ik dansten uitbundig en giechelend door de studio. Dit nummer is heel speciaal voor mij en gaf me zoveel zelfvertrouwen in mijn creativiteit." Pegasus – met Phoebe Bridgers "Op 'Pegasus' is natuurlijk de prachtige Phoebe [Bridgers] te horen. De beat begint sober en wordt steeds lichter en dansbaarder. We waren geïnspireerd door 'White Ferrari' van Frank Ocean, Dijons 'Talk Down' en 'Grieve Not the Spirit' van AIR. Dit is het eerste nummer waarin ik openhartig beschrijf hoe lastig het kan zijn om te accepteren dat iemand ongelooflijk aardig voor je is." Dog Rose "De originele demo voor deze track is opgenomen in een hotelkamer in Toronto. Ik kreeg het idee voor de riff in het refrein. Ik lag om drie uur 's nachts klaarwakker en werd er gek van. Dus stond ik op, rende ik door zo'n 15 straten heen, door parken en over bruggen, om mijn gitaar uit de tourbus te halen en het idee uit te werken. Het was erg dramatisch." Puppy "Ik wilde altijd al eens half gesproken en half melodieus willen zingen. Zoals Frank Ocean op 'In My Room'. Ik was zo blij toen ik dat voor elkaar kreeg. Het instrument dat als een vervormde gitaar klinkt is eigenlijk de kleine synth van Buddy [Ross, een producer]. We wilden het geluid benaderen van Loveless [een album van my bloody valentine]." I'm Sorry "In dit nummer hoor je Garrett Ray van de band waar Vampire Weekend mee tourt op drums, en David Longstreth van Dirty Projectors [leadzanger en gitarist] op gitaar. Het leek alsof de zoektocht naar het juiste geluid voor deze track jaren duurde, maar het is absoluut mijn lievelingsnummer op het album qua structuur en gevoel." Room (Red Wings) "'Red Wings' is een verwijzing naar het boek Autobiografie van rood van Anne Carson. Het hoofdpersonage heeft opvallende rode vleugels. Zijn thuissituatie is tumultueus. Hij vindt troost in fotografie en wordt enorm verliefd op een man genaamd Herakles. De kwetsbaarheid en hartverscheurende aard van het boek worden weerspiegeld door de bedroefde sfeer van het nummer." Ghost "Dit is de oudste song op het album. Ik maakte er in de winter van 2020 in mijn kinderkamer een demo van. In de kern gaat het over het accepteren van hulp en menselijke aanraking. Over leren dat je niet in eenzaamheid lijdt, dat je mensen toelaat." Exclusieve nummers op de Apple Music Edition: Mystery of Love "Sufjan Stevens is een van mijn favoriete tekstschrijvers aller tijden. De zachtheid en de luchtige, engelachtige sfeer van dit nummer laten me altijd huilen." Dog Rose (Acoustic)) "Dit nummer is voorbestemd om akoestisch te worden uitgevoerd, met alles wat je in je hebt, zoals een smoorverliefde 17-jarige. Het is op een bepaalde manier de zuiverste vorm mogelijk." Blades (Acoustic) "Deze uitgeklede versie laat horen hoe gekwetst en weemoedig ik ben op dit nummer. Het legt de essentie bloot."