Сэрбская мова: розьніца паміж вэрсіямі
д r2.6.4) (робат дадаў: ckb:زمانی سربی |
AvocatoBot (гутаркі | унёсак) д r2.7.1) (робат дадаў: diq:Sırbki |
||
Радок 161: | Радок 161: | ||
[[vi:Tiếng Serbia]] |
[[vi:Tiếng Serbia]] |
||
[[yi:סערביש]] |
[[yi:סערביש]] |
||
[[diq:Sırbki]] |
|||
[[bat-smg:Serbu kalba]] |
[[bat-smg:Serbu kalba]] |
||
[[zh:塞尔维亚语]] |
[[zh:塞尔维亚语]] |
Вэрсія ад 00:31, 3 траўня 2012
Сэрбская | |
Српски језик, srpski jezik | |
Ужываецца ў | Сэрбіі, Босьніі і Герцагавіне, Чарнагорыі, Харватыі і іншых краінах |
---|---|
Рэгіён | Цэнтральная Эўропа, Паўднёвая Эўропа |
Колькасьць карыстальнікаў | больш за 12 мільёнаў |
Клясыфікацыя | Індаэўрапейская Славянская |
Афіцыйны статус | |
Афіцыйная мова ў | Сэрбіі, Босьніі і Герцагавіне, Чарнагорыі, на Косаве і некаторых муніцыпалітэтах Македоніі |
Рэгулюецца | Кіраваньне па стандартызацыі сэрбскай мовы |
Статус: | 1 дзяржаўная[d][1] |
Пісьмо | сэрбскі кірылічны альфабэт і гаевіца[d] |
Коды мовы | |
ISO 639-1 | sr |
ISO 639-2(Б) | scc |
ISO 639-2(Т) | scc |
ISO 639-3 | srp |
SIL | scc |
Сэ́рбская мо́ва (Српски језик/Srpski jezik) — адна з паўднёваславянскіх моваў. Распаўсюджаная ў Сэрбіі, Босьніі і Герцагавіне, Чарнагорыі, Харватыі, Македоніі, а таксама ў ЗША ды Аўстраліі. Да 90-х гадоў 20 стагодзьдзя сэрбская мова (разам з харвацкай) зьяўлялася адным з варыянтаў сэрбскахарвацкай.
Асаблівасьці
Мове ўласьцівыя доўгія і кароткія галосныя ды танічны (музычны) націск, што адрозьнівае яе ад іншых славянскіх моваў. Існуе складаўтваральны санант [r].
Назоўнікі, прыметнікі і займеньнікі зьмяняюцца па склонах.
Дзеяслоў мае дасканалую сыстэму спражэньня: чатыры шэрагі простых ды складаных формаў мінулага часу, два шэрагі формаў будучага часу. Інфінітыў можа замяняць канструкцыя з злучнікам «да» і формай цяперашняга часу.
Гісторыя
Літаратурная мова (сэрбскахарвацкая) была створаная ў першай палове XIX стагоддзя на аснове штокаўскіх гаворак. У яе фармаваньні выбітную роль адыграў Вук Караджыч, які рэфармаваў правапіс і выдаў слоўнік сэрбскае мовы (першае выданьне — 1818). Аб'яднаньне ў літаратурнай мове асаблівасьцяў розных дыялектаў дало вялікую варыятыўнасьць літаратурной мовы як у лексіцы, так у фанэтыцы і марфалёгіі. Арфаэпічная норма вымаўленьня — падвоеная: на месцы старога «яця» (Ѣ) дапускаецца вымова [e] (збольшага ў Сэрбіі) або [je] (збольшага у Чарнагорыі), што адпаведна называецца экаўскай і іекаўскай нормамі.
Старажытнейшыя пісьмовыя помнікі датуюцца XII стагоддзям: Грамата Куліна, напісаная кірыліцай 1189 г. і Міраслаўлева евангеле (1192 г.). У сучаснай мове выкарыстоўваецца як лацінскі альфабэт (у Харватыі, Босьніі і Чарнагорыі) так і кірыліца (збольшага ў Сэрбіі, Босьніі і паўночных раёнах Чарнагорыі).
Альфабэт
- Кірыліца (альбо азбука): А Б В Г Д Ђ Е Ж З И Ј К Л Љ М Н Њ О П Р С Т Ћ У Ф Х Ц Ч Џ Ш
- Лацінка (альбо abeceda): A B C Č Ć D Dž Đ E F G H I J K L Lj M N Nj O P R S Š T U V Z Ž
Прыклад
«Тамо далеко» (народная песьня)
- Тамо далеко, далеко од мора,
- Тамо је село моје, тамо је Србија
- Тамо је село моје, тамо је Србија
- О зар је морала доћ, та тужна несрећна ноћ
- Када си драгане мој, отишао у крвави бој.
- Тамо далеко, где цвета лимун жут,
- Тамо је српској војсци једини био пут
- Тамо је српској војсци једини био пут
- О зар је морала доћ, та тужна несрећна ноћ
- Када си драгане мој, отишао у крвави бој.
- Тамо далеко где цвета бели крин,
- Тамо су животе дали заједно отац и син
- Тамо су животе дали заједно отац и син
- О зар је морала доћ, та тужна несрећна ноћ
- Када си драгане мој, отишао у крвави бој.
Вонкавыя спасылкі
Вікіпэдыя мае вэрсію сэрбскай мовай |
Сэрбская мова — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
- ^ Ethnologue (анг.) — 25, 19 — Dallas, Texas: SIL International, 1951. — ISSN 1946-9675