Перайсьці да зьместу

Віла: розьніца паміж вэрсіямі

Дадаць спасылкі
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Інтэрактыўны прагляд гісторыі
← Папярэдняя зьменаНаступная зьмена →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразьметка
(не паказаныя 18 прамежных вэрсіяў аўтарства 2 удзельнікаў)
Радок 7: Радок 7:
|варыянт = Вілі, Віль
|варыянт = Вілі, Віль
|вытворныя =
|вытворныя =
|зьвязаныя = [[Вілейка (імя)|Вілейка]], [[Вілян]] / [[Вілень]] / [[Вілун]], [[Вілянт]], [[Віляш]], [[Вільбут]], [[Вілгайла (імя)|Вілгайла]], [[Вільгейда]], [[Вільгерд]], [[Вільгет]], [[Вільгод]], [[Вільгельм|Вілім]], [[Віляўд|Вілаўд]], [[Вілят]], [[Вількін]], [[Віліман]], [[Вілімонт]] <br> [[Будзівіл]], [[Бутвіл]], [[Войшвіл (імя)|Войшвіл]], [[Гадвіла]], [[Гедзівіл]], [[Гірвіл]], [[Гердвіл]], [[Гінівіл (імя)|Гінівіл]], [[Гродвіл]], [[Давіл]], [[Дротвіл]], [[Ірвіл]], [[Канвіл]], [[Кінцівіл]], [[Манвіл]], [[Монтвіл]], [[Нарвіл]], [[Радзівіл (імя)|Радзівіл]], [[Сарвіла]], [[Скалдвіл]], [[Станвіла]], [[Сурвіла]], [[Таўцівіл (імя)|Таўтвіл]], [[Эйтвіл]], [[Явіл]]
|зьвязаныя = [[Вілейка (імя)|Вілейка]], [[Вілян]] / [[Вілень]] / [[Вілун]], [[Вілянт]], [[Віляш]], [[Вільбут]], [[Вілгайла (імя)|Вілгайла]], [[Вільгейда]], [[Вільгерд]], [[Вільгет]], [[Вільгод]], [[Вільгельм|Вілім]], [[Віляўд|Вілаўд]], [[Вілят]], [[Вількін]], [[Віліман]], [[Вілімонт]] <br> [[Будзівіл]], [[Бутвіл]], [[Войшвіл (імя)|Войшвіл]], [[Гудвіл]], [[Гедзівіл]], [[Гірвіл]], [[Гердвіл]], [[Гінівіл (імя)|Гінівіл]], [[Гродвіл]], [[Давіл]], [[Дротвіл]], [[Ірвіл]], [[Канвіл]], [[Кінцівіл]], [[Манвіл]], [[Монтвіл]], [[Нарвіл]], [[Радзівіл (імя)|Радзівіл]], [[Сарвіла]], [[Скалдвіл]], [[Станвіла]], [[Сурвіла]], [[Таўцівіл (імя)|Таўтвіл]], [[Эйтвіл]], [[Явіл]]
}}
}}


Радок 16: Радок 16:


Віла або Вілі (Willo, Wilo, Wili) — імя [[Германскія мовы|германскага]] паходжаньня<ref>Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=YOBwrIPG8IQC&q=Willo%2C+Wilo%2C+Wili#v=snippet&q=Willo%2C%20Wilo%2C%20Wili&f=false S. 1591].</ref>.
Віла або Вілі (Willo, Wilo, Wili) — імя [[Германскія мовы|германскага]] паходжаньня<ref>Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=YOBwrIPG8IQC&q=Willo%2C+Wilo%2C+Wili#v=snippet&q=Willo%2C%20Wilo%2C%20Wili&f=false S. 1591].</ref>.
Іменная аснова -віл- паходзіць ад [[Гоцкая мова|гоцкага]] wilja 'воля'<ref>{{Літаратура/Пачаткі Вялікага княства Літоўскага (2019)|к}} С. 17.</ref>. Сярод [[Ліцьвіны|ліцьвінаў]] бытавалі імёны [[Вілейка (імя)|Вілейка (Вілек)]], [[Вілян]], [[Вілень]], [[Вілун |Вілун (Вілюн)]], [[Вілянт]], [[Віляш]], [[Вільбут]], [[Вільгейда]], [[Вільгерд|Вільгерд (Вільгард)]], [[Вільгет]], [[Вільгод]], [[Вільгельм|Вілім (Вілем, Вілям, Вільгельм)]], [[Віляўд]], [[Вількін]], [[Віліман]], [[Вілімонт]], [[Вілят]], [[Гадвіла]], [[Гервіл]], [[Давіл]], [[Ірвіл]], [[Монтвіл|Мунтвіл]], [[Радзівіл (імя)|Радзівіл]], [[Сарвіла]], [[Сурвіла]], [[Таўцівіл (імя)|Таўцівіл]], [[Явіл]]. Адзначаліся германскія імёны Wilico (Willeke), Willana, Wilennus, Wilun, Wilant, Willusch, Willebut, Williheid, Vilgerd (Vilgard), Wilgyth, Willegod, Willem (Wilhelm), Wiliaud, Willikin, Wiliman, Wilmunt, Wiliat, Góðvili (Goteswillo), Garwilus, Davila (Dauwila), Irvil, Muntwil, Ratwilius, Sarvilo, Surville, Theudowills, Jovila{{Заўвага|Таксама адзначаліся германскія імёны Alawill ([[Ала (мужчынскае імя)|Ala]]-will), Aruilli ([[Яр (імя)|Ar]]-uilli)<ref>Gunter M. Studien zu den theriophoren Personennamen der Germanen. — Köln, 1970. S. 39.</ref>, Gibowils ([[Гіба|Gibo]]-wils)<ref>Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 120.</ref>, Gontuila ([[Гунт|Gont]]-uila)<ref>Piel J. M., Kremer D. Hispano-gotisches Namenbuch. Der Niederschlag des Westgotischen in den alten und heutigen Personen- und Ortsnamen der Iberischen Halbinsel. — Heidelberg, 1976. [https://books.google.by/books?id=OwkWAQAAMAAJ&q=Gontuila+Gundi&dq=Gontuila+Gundi&hl=ru&newbks=1&newbks_redir=0&sa=X&ved=2ahUKEwj5j_uom9uCAxWe7LsIHf9dDU4Q6AF6BAgHEAI S. 170].</ref>, Invilja (In-vilja), Pazwil (Paz-wil), Tharuila ([[Тора (імя)|Thar]]-uila)<ref>Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=YOBwrIPG8IQC&q=Alawill+Invilja+Pazwil+Tharuila#v=snippet&q=Alawill%20Invilja%20Pazwil%20Tharuila&f=false S. 1592].</ref>}}. Апроч таго, існуе іменная аснова [[Вела|вел-]], якая можа паходзіць ад асновы -віл-<ref>Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=YOBwrIPG8IQC&q=Welo+VILJA#v=snippet&q=Welo%20VILJA&f=false S. 1551].</ref>.
Іменная аснова -віл- паходзіць ад [[Гоцкая мова|гоцкага]] wilja 'воля'<ref>{{Літаратура/Пачаткі Вялікага княства Літоўскага (2019)|к}} С. 17.</ref>{{Заўвага|Польска-летувіская аўтарка Юстына Вальковяк прызнае за найбольш адэкватнае тлумачэньне іменных асноваў -віл- і [[Вільда|-вілт-]] зь [[Летувіская мова|летувіскай мовы]] ''vìltis'' 'спадзявацца, мець надзею', ''viltìs'' 'надзея'<ref>Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 24.</ref> (не адзначаючы, аднак, часу першай фіксацыі адпаведных словаў і іх значэньняў у летувіскіх слоўніках)}}. Сярод [[Ліцьвіны|ліцьвінаў]] бытавалі імёны [[Вілейка (імя)|Вілейка (Вілек)]], [[Вілян]], [[Вілень]], [[Вілун |Вілун (Вілюн)]], [[Вілянт]], [[Віляш]], [[Вільбут]], [[Вільгейда]], [[Вільгерд|Вільгерд (Вільгард)]], [[Вільгет]], [[Вільгод]], [[Вільгельм|Вілім (Вілем, Вілям, Вільгельм)]], [[Віляўд]], [[Вількін]], [[Віліман]], [[Вілімонт]], [[Вілят]], [[Гудвіл]], [[Гервіл]], [[Давіл]], [[Ірвіл]], [[Монтвіл|Мунтвіл]], [[Радзівіл (імя)|Радзівіл]], [[Сарвіла]], [[Сурвіла]], [[Таўцівіл (імя)|Таўцівіл]], [[Явіл]]. Адзначаліся германскія імёны Wilico (Willeke), Willana, Wilennus, Wilun, Wilant, Willusch, Willebut, Williheid, Vilgerd (Vilgard), Wilgyth, Willegod, Willem (Wilhelm), Wiliaud, Wilkin, Wiliman, Willimunt, Wiliat, Goedwil (Góðvili), Garwilus, Davila (Dauwila), Irvil, Muntwil, Ratwilius, Sarvilo, Surville, Theudowills, Jovila{{Заўвага|Таксама адзначаліся германскія імёны Alawill ([[Ала (мужчынскае імя)|Ala]]-will), Ostavili ([[Яст|Osta]]-vili)<ref>Moreira D. A. Miscelânea de Antropo-Toponímia Germânica na Galiza e Norte de Portugal. — Porto, 1969. P. 84.</ref>, Gibowils ([[Гіба|Gibo]]-wils)<ref>Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 120.</ref>, Gontuila ([[Гунт|Gont]]-uila)<ref>Piel J. M., Kremer D. Hispano-gotisches Namenbuch. Der Niederschlag des Westgotischen in den alten und heutigen Personen- und Ortsnamen der Iberischen Halbinsel. — Heidelberg, 1976. [https://books.google.by/books?id=OwkWAQAAMAAJ&q=Gontuila+Gundi&dq=Gontuila+Gundi&hl=ru&newbks=1&newbks_redir=0&sa=X&ved=2ahUKEwj5j_uom9uCAxWe7LsIHf9dDU4Q6AF6BAgHEAI S. 170].</ref>, Invilja (In-vilja), Pazwil (Paz-wil), Tharuila ([[Тора (імя)|Thar]]-uila)<ref>Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=YOBwrIPG8IQC&q=Alawill+Invilja+Pazwil+Tharuila#v=snippet&q=Alawill%20Invilja%20Pazwil%20Tharuila&f=false S. 1592].</ref>}}. Апроч таго, існуе іменная аснова [[Вела|вел-]], якая можа паходзіць ад асновы -віл-<ref>Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=YOBwrIPG8IQC&q=Welo+VILJA#v=snippet&q=Welo%20VILJA&f=false S. 1551].</ref>.


Адпаведнасьць імя Віл германскаму імю Willo сьцьвердзіў францускі лінгвіст-[[Германістыка|германіст]] [[Раймонд Шмітляйн]], які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў<ref>Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 102.</ref>.
Адпаведнасьць імя Віл германскаму імю Willo сьцьвердзіў францускі лінгвіст-[[Германістыка|германіст]] [[Раймонд Шмітляйн]], які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў<ref>Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 102.</ref>.
Радок 22: Радок 22:
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены [[Польская акадэмія навук|Польскай акадэміяй навук]], адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Wilich, Wilin, Willuno, Wilasz (Wilusz, Wilisz), Wilberta, Wilburg (Wilburgis), Wilim (Wilem, Willem, Wilhelm, Willehelm, Wilam, Wilaham, Wilhalm, Welhelm), Willer<ref name="SEMSNO-5-288">Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 288.</ref>, Wilkin (Willekin<ref>Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 620.</ref>), Wilrich<ref name="SEMSNO-5-288"/>.
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены [[Польская акадэмія навук|Польскай акадэміяй навук]], адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Wilich, Wilin, Willuno, Wilasz (Wilusz, Wilisz), Wilberta, Wilburg (Wilburgis), Wilim (Wilem, Willem, Wilhelm, Willehelm, Wilam, Wilaham, Wilhalm, Welhelm), Willer<ref name="SEMSNO-5-288">Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 288.</ref>, Wilkin (Willekin<ref>Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 620.</ref>), Wilrich<ref name="SEMSNO-5-288"/>.


У [[Прусія|Прусіі]] бытавалі імёны ''Willico''{{Заўвага|Адзначалася старажытнае германскае імя Wilico<ref name="Förstemann-1900-1593">Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=YOBwrIPG8IQC&q=Wilico#v=snippet&q=Wilico&f=false S. 1593].</ref>}} (1348 год)<ref name="Trautmann-1925-117">Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=RdZD6OjYXgoC&q=Willico+1348#v=snippet&q=Willico%201348&f=false S. 117].</ref>, ''Wilind''{{Заўвага|Адзначалася старажытнае германскае імя Wilind<ref name="Förstemann-1900-1593"/>}}<ref name="Trautmann-1925-117"/>, ''Wilune / Willune / Willuno / Willun''{{Заўвага|Адзначалася старажытнае германскае імя Wilun<ref>Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=YOBwrIPG8IQC&q=Wilun#v=snippet&q=Wilun&f=false S. 1144, 1593].</ref>}} (1301, 1341, 1346, 1348, 1353, 1357, 1360, 1364, 1384 і 1396 гады)<ref>Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=RdZD6OjYXgoC&q=Wilune+Willune#v=snippet&q=Wilune%20Willune&f=false S. 117—118].</ref><ref>Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=ZrV-7V99ov8C&q=Willune#v=snippet&q=Willune&f=false S. 735].</ref>, ''Willuso / Willusch''{{Заўвага|Адзначалася германскае імя Willusch<ref>Reichert H. Die deutschen Familiennamen: nach breslauer quellen des 13. und 14. Jahrhunderts. — Breslau, 1908. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=CEwImm4TtCgC&q=Willusch#v=snippet&q=Willusch&f=false S. 9, 23, 56].</ref>}} (1320 і 1392 гады)<ref name="Trautmann-1925-118">Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=RdZD6OjYXgoC&q=Willuso#v=snippet&q=Willuso&f=false S. 118].</ref>, ''Wiligot''{{Заўвага|Адзначалася старажытнае германскае імя Willegod<ref>Searle W. G. Onomasticon anglo-saxonicum. — Cambrigde, 1897. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=RLkEAAAAIAAJ&q=Willegod#v=snippet&q=Willegod&f=false P. 498].</ref> (Willigut<ref>Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=YOBwrIPG8IQC&q=2854+f%C3%BCr+gunt+#v=snippet&q=2854%20f%C3%BCr%20gunt&f=false S. 1599].</ref>)}} (1385 і 1388 гады)<ref name="Trautmann-1925-117"/>, ''Willam''{{Заўвага|Адзначалася старажытнае германскае імя Willem<ref>Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=YOBwrIPG8IQC&q=Wilhelm+Willem#v=snippet&q=Wilhelm%20Willem&f=false S. 1602].</ref>}} (1359 год)<ref name="Trautmann-1925-117"/>, ''Wilkyn / Wilkine''{{Заўвага|Адзначалася старажытнае германскае імя Willikin<ref name="Förstemann-1900-1593"/>}} (1393 год)<ref name="Trautmann-1925-117"/>, ''Willemunt''{{Заўвага|Адзначалася старажытнае германскае імя Willimund<ref>Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=YOBwrIPG8IQC&q=Willimund#v=snippet&q=Willimund&f=false S. 1604].</ref>}} (1354 год)<ref name="Trautmann-1925-117"/>, ''Wiltaute / Wiltaut''{{Заўвага|Адзначалася германскае імя Wiltolt<ref>Scheffler-Erhard C. Alt-Nürnberger Namenbuch. — Nürnberg, 1959. [https://books.google.by/books?id=iOw_AQAAIAAJ&q=%22wiltolt%22&dq=%22wiltolt%22&hl=ru&newbks=1&newbks_redir=0&sa=X&ved=2ahUKEwjX7r7mqOKCAxXMtqQKHREdDmEQ6AF6BAgBEAI S. 16].</ref>}} (1315 і 1380 гады)<ref>Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 736.</ref><ref name="Trautmann-1925-118"/>, ''Wiltut / Wiltuthe''{{Заўвага|Адзначалася старажытнае германскае імя Vilithuta<ref>Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=YOBwrIPG8IQC&q=Vilithuta#v=snippet&q=Vilithuta&f=false S. 1606].</ref>}} (1397 год)<ref name="Trautmann-1925-118"/>, ''Dawille''{{Заўвага|Адзначалася старажытнае германскае імя Davila (Dauwila)<ref>Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=YOBwrIPG8IQC&q=Davila+Dauwila#v=snippet&q=Davila%20Dauwila&f=false S. 406].</ref>}} (1398 год)<ref>Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=RdZD6OjYXgoC&q=Dawille#v=snippet&q=Dawille&f=false S. 23].</ref>, ''Tawtewille / Teutewil / Tautewille''{{Заўвага|Адзначалася старажытнае германскае імя Theudowills<ref>Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 152.</ref>}} (1360, 1363 і 1379 гады)<ref>Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 725.</ref><ref>Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 104.</ref>. У 1579 годзе ў [[Каралявец]]кім унівэрсытэце навучаўся ''Matthias Will, Cosselauiensis Borussus'', у 1622 годзе — ''Georgius Wille, Bartensteinensis Borussus'', у 1642 годзе — ''Gregorius Willius, Nordenburgensis Prussus''<ref>Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=-sZYzw8knMEC&q=%22Matthias+Will%22#v=snippet&q=%22Matthias%20Will%22&f=false S. 68, 261, 436].</ref>.
У [[Прусія|Прусіі]] бытавалі імёны ''Willico''{{Заўвага|Адзначалася старажытнае германскае імя Wilico<ref name="Förstemann-1900-1593">Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=YOBwrIPG8IQC&q=Wilico#v=snippet&q=Wilico&f=false S. 1593].</ref>}} (1348 год)<ref name="Trautmann-1925-117">Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=RdZD6OjYXgoC&q=Willico+1348#v=snippet&q=Willico%201348&f=false S. 117].</ref>, ''Wilind''{{Заўвага|Адзначалася старажытнае германскае імя Wilind<ref name="Förstemann-1900-1593"/>}}<ref name="Trautmann-1925-117"/>, ''Wilune / Willune / Willuno / Willun''{{Заўвага|Адзначалася старажытнае германскае імя Wilun<ref>Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=YOBwrIPG8IQC&q=Wilun#v=snippet&q=Wilun&f=false S. 1144, 1593].</ref>}} (1301, 1341, 1346, 1348, 1353, 1357, 1360, 1364, 1384 і 1396 гады)<ref>Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=RdZD6OjYXgoC&q=Wilune+Willune#v=snippet&q=Wilune%20Willune&f=false S. 117—118].</ref><ref>Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=ZrV-7V99ov8C&q=Willune#v=snippet&q=Willune&f=false S. 735].</ref>, ''Willuso / Willusch''{{Заўвага|Адзначалася германскае імя Willusch<ref>Reichert H. Die deutschen Familiennamen: nach breslauer quellen des 13. und 14. Jahrhunderts. — Breslau, 1908. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=CEwImm4TtCgC&q=Willusch#v=snippet&q=Willusch&f=false S. 9, 23, 56].</ref>}} (1320 і 1392 гады)<ref name="Trautmann-1925-118">Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=RdZD6OjYXgoC&q=Willuso#v=snippet&q=Willuso&f=false S. 118].</ref>, ''Wiligot''{{Заўвага|Адзначалася старажытнае германскае імя Willegod<ref>Searle W. G. Onomasticon anglo-saxonicum. — Cambrigde, 1897. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=RLkEAAAAIAAJ&q=Willegod#v=snippet&q=Willegod&f=false P. 498].</ref> (Willigut<ref>Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=YOBwrIPG8IQC&q=2854+f%C3%BCr+gunt+#v=snippet&q=2854%20f%C3%BCr%20gunt&f=false S. 1599].</ref>)}} (1385 і 1388 гады)<ref name="Trautmann-1925-117"/>, ''Willam''{{Заўвага|Адзначалася старажытнае германскае імя Willem<ref>Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=YOBwrIPG8IQC&q=Wilhelm+Willem#v=snippet&q=Wilhelm%20Willem&f=false S. 1602].</ref>}} (1359 год)<ref name="Trautmann-1925-117"/>, ''Wilkyn / Wilkine''{{Заўвага|Адзначалася старажытнае германскае імя Willikin<ref name="Förstemann-1900-1593"/>}} (1393 год)<ref name="Trautmann-1925-117"/>, ''Willemunt''{{Заўвага|Адзначалася старажытнае германскае імя Willimund<ref>Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=YOBwrIPG8IQC&q=Willimund#v=snippet&q=Willimund&f=false S. 1604].</ref>}} (1354 год)<ref name="Trautmann-1925-117"/>, ''Wiltut / Wiltuthe''{{Заўвага|Адзначалася старажытнае германскае імя Vilithuta<ref>Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=YOBwrIPG8IQC&q=Vilithuta#v=snippet&q=Vilithuta&f=false S. 1606].</ref>}} (1397 год)<ref name="Trautmann-1925-118"/>, ''Arwil''{{Заўвага|Адзначалася германскае імя Aruilli<ref>Gunter M. Studien zu den theriophoren Personennamen der Germanen. — Köln, 1970. S. 39.</ref><ref>Piel J. M. Sobre a formação dos nomes de mulher medievais hispano-visigodos // Confluência. N. 3, 1992. P. 88.</ref>}} (1355 год)<ref>Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=RdZD6OjYXgoC&q=Arwil#v=snippet&q=Arwil&f=false S. 14].</ref>, ''Dawille''{{Заўвага|Адзначалася старажытнае германскае імя Davila (Dauwila)<ref>Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=YOBwrIPG8IQC&q=Davila+Dauwila#v=snippet&q=Davila%20Dauwila&f=false S. 406].</ref>}} (1398 год)<ref>Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=RdZD6OjYXgoC&q=Dawille#v=snippet&q=Dawille&f=false S. 23].</ref>, ''Tawtewille / Teutewil / Tautewille''{{Заўвага|Адзначалася старажытнае германскае імя Theudowills<ref>Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 152.</ref>}} (1360, 1363 і 1379 гады)<ref>Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 725.</ref><ref>Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 104.</ref>. У 1579 годзе ў [[Каралявец]]кім унівэрсытэце навучаўся ''Matthias Will, Cosselauiensis Borussus'', у 1622 годзе — ''Georgius Wille, Bartensteinensis Borussus'', у 1642 годзе — ''Gregorius Willius, Nordenburgensis Prussus''<ref>Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=-sZYzw8knMEC&q=%22Matthias+Will%22#v=snippet&q=%22Matthias%20Will%22&f=false S. 68, 261, 436].</ref>.


Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: ''Мишку [[Войшнар|Воишнаровичу]] два чоловеки: Виля з братаничомъ'' (1440—1492 гады)<ref>{{Літаратура/Літоўская мэтрыка|3к}} P. 60.</ref>; ''бояре ясвонские на имя Петръ Вилевич'' (30 траўня 1496 году)<ref>{{Літаратура/Літоўская мэтрыка|6к}} P. 141.</ref>; ''люди нашы у Волковыиском повете… а Вилевичов'' (26 сьнежня 1504 году)<ref>{{Літаратура/Літоўская мэтрыка|5к}} P. 375.</ref>; ''чотыри земли пустыхъ… а Виловщину'' (2 верасьня 1515 году)<ref>{{Літаратура/Літоўская мэтрыка|9к}} P. 265.</ref>; ''Бортко Виловичъ''<ref>{{Літаратура/Літоўская мэтрыка|523к}} С. 170.</ref>, ''Анъдрушко Вилевичъ''<ref>{{Літаратура/Літоўская мэтрыка|523к}} С. 172.</ref> (1528 год); ''Матей Петровичъ Вилевичъ'' (1567 год)<ref>Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=-wI5AQAAMAAJ&q=%D0%9F%D0%B5%D1%82%D1%80%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87%D1%8A+%D0%92%D0%B8%D0%BB%D0%B5%D0%B2%D0%B8%D1%87%D1%8A#v=snippet&q=%D0%9F%D0%B5%D1%82%D1%80%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87%D1%8A%20%D0%92%D0%B8%D0%BB%D0%B5%D0%B2%D0%B8%D1%87%D1%8A&f=false С. 617].</ref>; ''Cimoch Wilicz'' (1641 год)<ref>Ординация королевских пущ: в лесничествах бывшего Великого Княжества Литовского. — Вильна, 1871. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=jGdcAAAAcAAJ&q=Wilicz#v=snippet&q=Wilicz&f=false С. 80].</ref>; ''Самуйло Вилов сын Полупято'' (1655 году)<ref>Памятники истории Восточной Европы. Источники 15-17 вв. Том 4. (Monumena Historica Res Gestas Europae Orientalis Illustrantia). Крестоприводная книга шляхты Великого княжества Литовского 1655 г. — Москва — Варшава, 1999. [https://books.google.by/books?id=MoAdAQAAMAAJ&q=%22%D0%A1%D0%B0%D0%BC%D1%83%D0%B9%D0%BB%D0%BE+%D0%92%D0%B8%D0%BB%D0%BE%D0%B2+%D1%81%D1%8B%D0%BD%22&dq=%22%D0%A1%D0%B0%D0%BC%D1%83%D0%B9%D0%BB%D0%BE+%D0%92%D0%B8%D0%BB%D0%BE%D0%B2+%D1%81%D1%8B%D0%BD%22&hl=ru&newbks=1&newbks_redir=0&sa=X&ved=2ahUKEwjy1_a0mtX_AhUigv0HHW2qDO8Q6AF6BAgHEAI С. 55, 241].</ref>; ''Jan Wila'' (27 чэрвеня 1661 году)<ref>Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 3. — Вильна, 1870. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=Z9cDAAAAYAAJ&q=Wila#v=snippet&q=Wila&f=false С. 398].</ref>; ''Williszki'' (1744 год)<ref>[https://pawet.net/library/history/city_district/religion/d_1744/diecezja_wile%C5%84ska,_1744.html Diecezja Wileńska, 1744], [[Pawet]], 20 лютага 2011 г.</ref>; ''[[Хлёдвіг|Ludovica]] Wiłłowiczowna'' (16 лістапада 1782 году)<ref>Sẽnosios Pasvalio bažnyčios knygos. X. 1776—1793 metų jungtuvių metrikų knyga. — Savilaida, 2016. P. 25.</ref>{{Заўвага|Таксама:
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: ''Мишку [[Войшнар|Воишнаровичу]] два чоловеки: Виля з братаничомъ'' (1440—1492 гады)<ref>{{Літаратура/Літоўская мэтрыка|3к}} P. 60.</ref>; ''бояре ясвонские на имя Петръ Вилевич'' (30 траўня 1496 году)<ref>{{Літаратура/Літоўская мэтрыка|6к}} P. 141.</ref>; ''люди нашы у Волковыиском повете… а Вилевичов'' (26 сьнежня 1504 году)<ref>{{Літаратура/Літоўская мэтрыка|5к}} P. 375.</ref>; ''чотыри земли пустыхъ… а Виловщину'' (2 верасьня 1515 году)<ref>{{Літаратура/Літоўская мэтрыка|9к}} P. 265.</ref>; ''Бортко Виловичъ''<ref>{{Літаратура/Літоўская мэтрыка|523к}} С. 170.</ref>, ''Анъдрушко Вилевичъ''<ref>{{Літаратура/Літоўская мэтрыка|523к}} С. 172.</ref> (1528 год); ''Матей Петровичъ Вилевичъ'' (1567 год)<ref>Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=-wI5AQAAMAAJ&q=%D0%9F%D0%B5%D1%82%D1%80%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87%D1%8A+%D0%92%D0%B8%D0%BB%D0%B5%D0%B2%D0%B8%D1%87%D1%8A#v=snippet&q=%D0%9F%D0%B5%D1%82%D1%80%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87%D1%8A%20%D0%92%D0%B8%D0%BB%D0%B5%D0%B2%D0%B8%D1%87%D1%8A&f=false С. 617].</ref>; ''Cimoch Wilicz'' (1641 год)<ref>Ординация королевских пущ: в лесничествах бывшего Великого Княжества Литовского. — Вильна, 1871. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=jGdcAAAAcAAJ&q=Wilicz#v=snippet&q=Wilicz&f=false С. 80].</ref>; ''Самуйло Вилов сын Полупято'' (1655 году)<ref>Памятники истории Восточной Европы. Источники 15-17 вв. Том 4. (Monumena Historica Res Gestas Europae Orientalis Illustrantia). Крестоприводная книга шляхты Великого княжества Литовского 1655 г. — Москва — Варшава, 1999. [https://books.google.by/books?id=MoAdAQAAMAAJ&q=%22%D0%A1%D0%B0%D0%BC%D1%83%D0%B9%D0%BB%D0%BE+%D0%92%D0%B8%D0%BB%D0%BE%D0%B2+%D1%81%D1%8B%D0%BD%22&dq=%22%D0%A1%D0%B0%D0%BC%D1%83%D0%B9%D0%BB%D0%BE+%D0%92%D0%B8%D0%BB%D0%BE%D0%B2+%D1%81%D1%8B%D0%BD%22&hl=ru&newbks=1&newbks_redir=0&sa=X&ved=2ahUKEwjy1_a0mtX_AhUigv0HHW2qDO8Q6AF6BAgHEAI С. 55, 241].</ref>; ''Jan Wila'' (27 чэрвеня 1661 году)<ref>Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 3. — Вильна, 1870. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=Z9cDAAAAYAAJ&q=Wila#v=snippet&q=Wila&f=false С. 398].</ref>; ''Williszki'' (1744 год)<ref>[https://pawet.net/library/history/city_district/religion/d_1744/diecezja_wile%C5%84ska,_1744.html Diecezja Wileńska, 1744], [[Pawet]], 20 лютага 2011 г.</ref>; ''[[Хлёдвіг|Ludovica]] Wiłłowiczowna'' (16 лістапада 1782 году)<ref>Sẽnosios Pasvalio bažnyčios knygos. X. 1776—1793 metų jungtuvių metrikų knyga. — Savilaida, 2016. P. 25.</ref>{{Заўвага|Таксама:
* Вілавід: ''Виловид'' (1440—1492 гады)<ref>{{Літаратура/Літоўская мэтрыка|3к}} P. 33.</ref>;
* Вілавід (адзначалася старажытнае германскае імя *Wiliuitus<ref>[https://celtiberia.net/es/biblioteca/?id=1670&cadena=Mara Antroponimia Altomedieval en Galicia (4ª Ed.)], Celtiberia.net — Prehistoria, Protohistoria e Historia antigua</ref>): ''Виловид'' (1440—1492 гады)<ref>{{Літаратура/Літоўская мэтрыка|3к}} P. 33.</ref>;
* Вілгінт: ''Szczęsny Wilgint'' (1621 год)<ref>{{Літаратура/Рэестры попісу паспалітага рушэньня шляхты ВКЛ з 1621 году (2015)|к}} S. 112.</ref>;
* Вілгінт (адзначалася старажытнае германскае імя Willekind<ref>Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=YOBwrIPG8IQC&q=Willekind#v=snippet&q=Willekind&f=false S. 1597].</ref>): ''Szczęsny Wilgint'' (1621 год)<ref>{{Літаратура/Рэестры попісу паспалітага рушэньня шляхты ВКЛ з 1621 году (2015)|к}} S. 112.</ref>;
* Бівіл: ''Andrzej Biwil… Mikołaj Biwil'' (1667 год)<ref>Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 1. — Warszawa, 2015. S. 209.</ref>, ''Adam Biwil… Kazimierz Biwil'' (30 чэрвеня 1734 году)<ref>Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 43.</ref>, у актах [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага Княства Літоўскага]] ўпамінаўся маёнтак Бівілевічы ў [[Ковенскі павет (ВКЛ)|Ковенскім павеце]]<ref>Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 22.</ref>;
* Бівіль: ''Валентынъ Бивилевичъ… Стась Бивилевичъ'' (1567 год)<ref>Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=3Ih5AqeL2iwC&q=%D0%91%D0%B8%D0%B2%D0%B8%D0%BB%D0%B5%D0%B2%D0%B8%D1%87%D1%8A#v=snippet&q=%D0%91%D0%B8%D0%B2%D0%B8%D0%BB%D0%B5%D0%B2%D0%B8%D1%87%D1%8A&f=false С. 738].</ref>, ''з роду Кгекговичов… Станю Бивелевичу, Янушу Бивилевичу'' (15 верасьня 1568 году)<ref>Jablonskis K. Archyvinės smulkmenos // Praeitis. T. 2. — Kaunas, 1933. P. 416.</ref>, ''Andrzej Biwil… Mikołaj Biwil'' (1667 год)<ref>Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 1. — Warszawa, 2015. S. 209.</ref>, ''Adam Biwil… Kazimierz Biwil'' (30 чэрвеня 1734 году)<ref>Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 43.</ref>, у актах [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага Княства Літоўскага]] ўпамінаўся маёнтак Бівілевічы ў [[Ковенскі павет (ВКЛ)|Ковенскім павеце]]<ref>Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 22.</ref>;
* Гінгвіл: ''nobilibus… Nicolao Gyngvyl'' (2 ліпеня 1502 году)<ref>{{Літаратура/Дыпляматычны кодэкс Віленскай катэдры і дыяцэзіі|1-3к}} S. 627.</ref>;
⚫
* Жвілголд (адзначалася старажытнае германскае імя Wiliaud<ref>Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=YOBwrIPG8IQC&q=Wiliaud#v=snippet&q=Wiliaud&f=false S. 1598].</ref>, параўн.: ''Dawid Żminigajło Jawgiel'', т. б. ''z Minigajła''<ref>Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Warszawa, 2009. S. 303, 443.</ref>): ''бояре господарьскии Вилькомирского повета Хрщонъ Жвилкголдовичь'' (каля 1514 году)<ref>Литовская метрика. Т. 1. — СПб., 1903. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=egA5AQAAMAAJ&q=%D0%BA%D0%B3%D0%BE%D0%BB%D0%B4%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87%D1%8C#v=snippet&q=%D0%BA%D0%B3%D0%BE%D0%BB%D0%B4%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87%D1%8C&f=false С. 168].</ref>;
* Жасьвіл (адзначалася старажытнае германскае імя Sasvili<ref>Meyer-Lübke W. Romanische Namenstudien. I. Die altportugiesischen Personennamen germanischen Ursprungs // Sitzungsberichte der Philosophisch-Historischen Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften. Bd. 149. — Wien, 1905. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=lmdFAAAAYAAJ&q=Sasvili#v=snippet&q=Sasvili&f=false S. 83].</ref>, Sasuili<ref>Piel J. M. Sobre a formação dos nomes de mulher medievais hispano-visigodos // Confluência. N. 3, 1992. P. 89.</ref><ref>Piel J. M., Kremer D. Hispano-gotisches Namenbuch. Der Niederschlag des Westgotischen in den alten und heutigen Personen- und Ortsnamen der Iberischen Halbinsel. — Heidelberg, 1976. S. 237.</ref>): ''Pawel Żoswilowicz'' (1554 год)<ref>Lebedys J. Lietuvių kalba XVII—XVIII a. viešajame gyvenime. — Vilnius, 1976. P. 56.</ref>;
⚫
* Жвілголд (адзначалася старажытнае германскае імя Wiliaud<ref>Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=YOBwrIPG8IQC&q=Wiliaud#v=snippet&q=Wiliaud&f=false S. 1598].</ref>, параўн.: ''Dawid Żminigajło Jawgiel'', т. б. ''z Minigajła''<ref>Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Warszawa, 2009. S. 303, 443.</ref>): ''бояре господарьскии Вилькомирского повета Хрщонъ Жвилкголдовичь'' (каля 1514 году)<ref>Литовская метрика. Т. 1. — СПб., 1903. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=egA5AQAAMAAJ&q=%D0%BA%D0%B3%D0%BE%D0%BB%D0%B4%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87%D1%8C#v=snippet&q=%D0%BA%D0%B3%D0%BE%D0%BB%D0%B4%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87%D1%8C&f=false С. 168].</ref>;
* Зычылавіл: ''бояре его милости: Ян Зычиловил'' (18 кастрычніка 1533 году)<ref>{{Літаратура/Літоўская мэтрыка|227к}} P. 59.</ref>;
* Зычылавіл: ''бояре его милости: Ян Зычиловил'' (18 кастрычніка 1533 году)<ref>{{Літаратура/Літоўская мэтрыка|227к}} P. 59.</ref>;
* Праствіл: ''nobilibus… Stanislao et Andrea Prosczywylowiczy'' (29 чэрвеня 1460 году)<ref>{{Літаратура/Дыпляматычны кодэкс Віленскай катэдры і дыяцэзіі|1-1к}} S. 265.</ref>, ''Андрей Мартиновичъ з Проствиловичъ'' (1567 год)<ref>Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=3Ih5AqeL2iwC&q=%D0%9F%D1%80%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%B2%D0%B8%D0%BB%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87%D1%8A#v=snippet&q=%D0%9F%D1%80%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%B2%D0%B8%D0%BB%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87%D1%8A&f=false С. 849].</ref>;
* Прэйвіл: ''Mikolay Preywilowic'' (4 сьнежня 1554 году)<ref>Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 73.</ref>;
* Прэйвіл: ''Mikolay Preywilowic'' (4 сьнежня 1554 году)<ref>Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 73.</ref>;
* Стангвіл: ''Nos… Georgii Stangwylowicz'' (9 жніўня 1503 году)<ref>{{Літаратура/Дыпляматычны кодэкс Віленскай катэдры і дыяцэзіі|1-3к}} S. 667.</ref>;
* Стангвіл: ''Nos… Georgii Stangwylowicz'' (9 жніўня 1503 году)<ref>{{Літаратура/Дыпляматычны кодэкс Віленскай катэдры і дыяцэзіі|1-3к}} S. 667.</ref>;
* Стрыгівіл: ''Strigiwil [[Барэйка|Boreiconis]]'' [[Віленска-Радамская унія|18 студзеня 1401 году]])<ref>{{Літаратура/Акты уніі Польшчы зь Літвой (1932)|к}} S. 37.</ref>;
* Стрыгівіл: ''Strigiwil [[Барэйка|Boreiconis]]'' [[Віленска-Радамская унія|18 студзеня 1401 году]])<ref>{{Літаратура/Акты уніі Польшчы зь Літвой (1932)|к}} S. 37.</ref>;
* Стэгвіл: ''Станислав Стекгвил'' (1524—1566 гады)<ref>{{Літаратура/Вайсковыя попісы паспалітага рушэньня ВКЛ (2018)|к}} S. 98.</ref>}}.
* Стэгвіл: ''Станислав Стекгвил'' (1524—1566 гады)<ref>{{Літаратура/Вайсковыя попісы паспалітага рушэньня ВКЛ (2018)|к}} S. 98.</ref>, ''войтъ Янъ Стекгвиловичъ'' (1554 год)<ref>Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 8. — Вильна, 1870. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=J2dcAAAAcAAJ&q=%D0%A1%D1%82%D0%B5%D0%BA%D0%B3%D0%B2%D0%B8%D0%BB%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87%D1%8A#v=snippet&q=%D0%A1%D1%82%D0%B5%D0%BA%D0%B3%D0%B2%D0%B8%D0%BB%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87%D1%8A&f=false С. 84].</ref>}}.


== Носьбіты ==
== Носьбіты ==
Радок 39: Радок 42:
* Бортка Вілавіч — [[Крожы|крожаўскі]] баярын, які ўпамінаецца ў [[Попісы войска Вялікага Княства Літоўскага|попісе войска Вялікага Княства Літоўскага]] 1528 году
* Бортка Вілавіч — [[Крожы|крожаўскі]] баярын, які ўпамінаецца ў [[Попісы войска Вялікага Княства Літоўскага|попісе войска Вялікага Княства Літоўскага]] 1528 году
* Ян Віля — шляхціч [[Берасьцейскае ваяводзтва|Берасьцейскага ваяводзтва]], які ўпамінаецца ў 1661 годзе
* Ян Віля — шляхціч [[Берасьцейскае ваяводзтва|Берасьцейскага ваяводзтва]], які ўпамінаецца ў 1661 годзе
* Кандрусь і Грышка Вілічы — жыхары вёскі [[Раўкоўцы|Раўкоўцаў]] (каля [[Азёры (Гарадзенская вобласьць)|Азёраў]]), якія ўпамінаюцца ў 1668 годзе<ref>Яўген Анішчанка, [http://www.arhisan.com/istochniki/opisaniya/719-ezerskoe-lesnichestvo-grodnenskoj-ekonomii-inventar-1668-g Езерское лесничество Гродненской экономии. Инвентарь 1668 г.], Архіў гісторыка Анішчанкі, 3 сьнежня 2016 г.</ref>
* Кандрусь і Грышка Вілічы — жыхары вёскі [[Раўкоўцы|Раўкоўцаў]] (каля [[Азёры (Гарадзенская вобласьць)|Азёраў]]), якія ўпамінаюцца ў 1668 годзе<ref>Яўген Анішчанка, [https://web.archive.org/web/20230810225309/http://www.arhisan.com/istochniki/opisaniya/719-ezerskoe-lesnichestvo-grodnenskoj-ekonomii-inventar-1668-g Езерское лесничество Гродненской экономии. Инвентарь 1668 г.], Архіў гісторыка Анішчанкі, 3 сьнежня 2016 г.</ref>


Прыдомкам Віл карыстаўся шляхецкі род [[Сабяшанскія|Сабяшанскіх]] зь [[Люблінскае ваяводзтва (Рэч Паспалітая)|Люблінскага ваяводзтва]]<ref>Stekert A. Przydomki polskie, litewskie i rusińskie. — Kraków, 1897. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=chg-AAAAIAAJ&q=Wit#v=snippet&q=Wit&f=false S. 132].</ref>.
Прыдомкам Віл карыстаўся шляхецкі род [[Сабяшанскія|Сабяшанскіх]] зь [[Люблінскае ваяводзтва (Рэч Паспалітая)|Люблінскага ваяводзтва]]<ref>Stekert A. Przydomki polskie, litewskie i rusińskie. — Kraków, 1897. [https://books.google.by/books?hl=ru&id=chg-AAAAIAAJ&q=Wit#v=snippet&q=Wit&f=false S. 132].</ref>.


Віловічы — [[парафія]]не царквы ў [[Лапічы|Лапічах]] ([[Менскі павет|Меншчына]]) на 1870—1883 гады<ref>Яўген Анішчанка, [http://www.arhisan.com/istochniki/opisaniya/171-tserkov-lapichi-igumenskogo-uezda-prikhozhane церковь Лапичи Игуменского уезда. Прихожане], Архіў гісторыка Анішчанкі, 10 чэрвеня 2015 г.</ref>.
Віловічы — [[парафія]]не царквы ў [[Лапічы|Лапічах]] ([[Менскі павет|Меншчына]]) на 1870—1883 гады<ref>Яўген Анішчанка, [https://web.archive.org/web/20230810231618/http://www.arhisan.com/istochniki/opisaniya/171-tserkov-lapichi-igumenskogo-uezda-prikhozhane церковь Лапичи Игуменского уезда. Прихожане], Архіў гісторыка Анішчанкі, 10 чэрвеня 2015 г.</ref>.


Віловічы (Wiłowicz, Wiłłowicz) — [[Літва|літоўскі]] шляхецкі род зь [[Вільня|Вільні]] і [[Віленскі павет (ВКЛ)|Віленскага павету]]<ref>Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 849.</ref>.
Віловічы (Wiłowicz, Wiłłowicz) — [[Літва|літоўскі]] шляхецкі род зь [[Вільня|Вільні]] і [[Віленскі павет (ВКЛ)|Віленскага павету]]<ref>Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 849.</ref>.

Вэрсія ад 23:10, 13 чэрвеня 2024

Віла
лац. Viła
Willo
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Іншыя формы
Варыянт(ы) Вілі, Віль
Зьвязаныя імёны Вілейка, Вілян / Вілень / Вілун, Вілянт, Віляш, Вільбут, Вілгайла, Вільгейда, Вільгерд, Вільгет, Вільгод, Вілім, Вілаўд, Вілят, Вількін, Віліман, Вілімонт
Будзівіл, Бутвіл, Войшвіл, Гудвіл, Гедзівіл, Гірвіл, Гердвіл, Гінівіл, Гродвіл, Давіл, Дротвіл, Ірвіл, Канвіл, Кінцівіл, Манвіл, Монтвіл, Нарвіл, Радзівіл, Сарвіла, Скалдвіл, Станвіла, Сурвіла, Таўтвіл, Эйтвіл, Явіл
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Віла»

Віла, Вілі (Віль) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Віла або Вілі (Willo, Wilo, Wili) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -віл- паходзіць ад гоцкага wilja 'воля'[2][a]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Вілейка (Вілек), Вілян, Вілень, Вілун (Вілюн), Вілянт, Віляш, Вільбут, Вільгейда, Вільгерд (Вільгард), Вільгет, Вільгод, Вілім (Вілем, Вілям, Вільгельм), Віляўд, Вількін, Віліман, Вілімонт, Вілят, Гудвіл, Гервіл, Давіл, Ірвіл, Мунтвіл, Радзівіл, Сарвіла, Сурвіла, Таўцівіл, Явіл. Адзначаліся германскія імёны Wilico (Willeke), Willana, Wilennus, Wilun, Wilant, Willusch, Willebut, Williheid, Vilgerd (Vilgard), Wilgyth, Willegod, Willem (Wilhelm), Wiliaud, Wilkin, Wiliman, Willimunt, Wiliat, Goedwil (Góðvili), Garwilus, Davila (Dauwila), Irvil, Muntwil, Ratwilius, Sarvilo, Surville, Theudowills, Jovila[b]. Апроч таго, існуе іменная аснова вел-, якая можа паходзіць ад асновы -віл-[8].

Адпаведнасьць імя Віл германскаму імю Willo сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[9].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Wilich, Wilin, Willuno, Wilasz (Wilusz, Wilisz), Wilberta, Wilburg (Wilburgis), Wilim (Wilem, Willem, Wilhelm, Willehelm, Wilam, Wilaham, Wilhalm, Welhelm), Willer[10], Wilkin (Willekin[11]), Wilrich[10].

У Прусіі бытавалі імёны Willico[c] (1348 год)[13], Wilind[d][13], Wilune / Willune / Willuno / Willun[e] (1301, 1341, 1346, 1348, 1353, 1357, 1360, 1364, 1384 і 1396 гады)[15][16], Willuso / Willusch[f] (1320 і 1392 гады)[18], Wiligot[g] (1385 і 1388 гады)[13], Willam[h] (1359 год)[13], Wilkyn / Wilkine[i] (1393 год)[13], Willemunt[j] (1354 год)[13], Wiltut / Wiltuthe[k] (1397 год)[18], Arwil[l] (1355 год)[26], Dawille[m] (1398 год)[28], Tawtewille / Teutewil / Tautewille[n] (1360, 1363 і 1379 гады)[30][31]. У 1579 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Matthias Will, Cosselauiensis Borussus, у 1622 годзе — Georgius Wille, Bartensteinensis Borussus, у 1642 годзе — Gregorius Willius, Nordenburgensis Prussus[32].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Мишку Воишнаровичу два чоловеки: Виля з братаничомъ (1440—1492 гады)[33]; бояре ясвонские на имя Петръ Вилевич (30 траўня 1496 году)[34]; люди нашы у Волковыиском повете… а Вилевичов (26 сьнежня 1504 году)[35]; чотыри земли пустыхъ… а Виловщину (2 верасьня 1515 году)[36]; Бортко Виловичъ[37], Анъдрушко Вилевичъ[38] (1528 год); Матей Петровичъ Вилевичъ (1567 год)[39]; Cimoch Wilicz (1641 год)[40]; Самуйло Вилов сын Полупято (1655 году)[41]; Jan Wila (27 чэрвеня 1661 году)[42]; Williszki (1744 год)[43]; Ludovica Wiłłowiczowna (16 лістапада 1782 году)[44][o].

Носьбіты

Прыдомкам Віл карыстаўся шляхецкі род Сабяшанскіх зь Люблінскага ваяводзтва[72].

Віловічы — парафіяне царквы ў Лапічах (Меншчына) на 1870—1883 гады[73].

Віловічы (Wiłowicz, Wiłłowicz) — літоўскі шляхецкі род зь Вільні і Віленскага павету[74].

На гістарычнай Вількаміршчыне існуе вёска Вілі.

Заўвагі

  1. ^ Польска-летувіская аўтарка Юстына Вальковяк прызнае за найбольш адэкватнае тлумачэньне іменных асноваў -віл- і -вілт- зь летувіскай мовы vìltis 'спадзявацца, мець надзею', viltìs 'надзея'[3] (не адзначаючы, аднак, часу першай фіксацыі адпаведных словаў і іх значэньняў у летувіскіх слоўніках)
  2. ^ Таксама адзначаліся германскія імёны Alawill (Ala-will), Ostavili (Osta-vili)[4], Gibowils (Gibo-wils)[5], Gontuila (Gont-uila)[6], Invilja (In-vilja), Pazwil (Paz-wil), Tharuila (Thar-uila)[7]
  3. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Wilico[12]
  4. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Wilind[12]
  5. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Wilun[14]
  6. ^ Адзначалася германскае імя Willusch[17]
  7. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Willegod[19] (Willigut[20])
  8. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Willem[21]
  9. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Willikin[12]
  10. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Willimund[22]
  11. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Vilithuta[23]
  12. ^ Адзначалася германскае імя Aruilli[24][25]
  13. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Davila (Dauwila)[27]
  14. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Theudowills[29]
  15. ^ Таксама:
    • Вілавід (адзначалася старажытнае германскае імя *Wiliuitus[45]): Виловид (1440—1492 гады)[46];
    • Вілгінт (адзначалася старажытнае германскае імя Willekind[47]): Szczęsny Wilgint (1621 год)[48];
    • Бівіль: Валентынъ Бивилевичъ… Стась Бивилевичъ (1567 год)[49], з роду Кгекговичов… Станю Бивелевичу, Янушу Бивилевичу (15 верасьня 1568 году)[50], Andrzej Biwil… Mikołaj Biwil (1667 год)[51], Adam Biwil… Kazimierz Biwil (30 чэрвеня 1734 году)[52], у актах Вялікага Княства Літоўскага ўпамінаўся маёнтак Бівілевічы ў Ковенскім павеце[53];
    • Гінгвіл: nobilibus… Nicolao Gyngvyl (2 ліпеня 1502 году)[54];
    • Жасьвіл (адзначалася старажытнае германскае імя Sasvili[55], Sasuili[56][57]): Pawel Żoswilowicz (1554 год)[58];
    • Жвілголд (адзначалася старажытнае германскае імя Wiliaud[59], параўн.: Dawid Żminigajło Jawgiel, т. б. z Minigajła[60]): бояре господарьскии Вилькомирского повета Хрщонъ Жвилкголдовичь (каля 1514 году)[61];
    • Зычылавіл: бояре его милости: Ян Зычиловил (18 кастрычніка 1533 году)[62];
    • Праствіл: nobilibus… Stanislao et Andrea Prosczywylowiczy (29 чэрвеня 1460 году)[63], Андрей Мартиновичъ з Проствиловичъ (1567 год)[64];
    • Прэйвіл: Mikolay Preywilowic (4 сьнежня 1554 году)[65];
    • Стангвіл: Nos… Georgii Stangwylowicz (9 жніўня 1503 году)[66];
    • Стрыгівіл: Strigiwil Boreiconis 18 студзеня 1401 году)[67];
    • Стэгвіл: Станислав Стекгвил (1524—1566 гады)[68], войтъ Янъ Стекгвиловичъ (1554 год)[69]
  16. ^ «Ibi primum oppidum Wilno, quod et in hanc diem caput genti est, ex nomine Villii Ducis, quo auctore et Italiam deseruerant et regiones illas ingressi fuerant, condidere, fluminibus quoque circa illud fluentibus, Villia et Wilno, ex eiusdem Ducis nomine, indidere nomina»[70]

Крыніцы

  1. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1591.
  2. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  3. ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 24.
  4. ^ Moreira D. A. Miscelânea de Antropo-Toponímia Germânica na Galiza e Norte de Portugal. — Porto, 1969. P. 84.
  5. ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 120.
  6. ^ Piel J. M., Kremer D. Hispano-gotisches Namenbuch. Der Niederschlag des Westgotischen in den alten und heutigen Personen- und Ortsnamen der Iberischen Halbinsel. — Heidelberg, 1976. S. 170.
  7. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1592.
  8. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1551.
  9. ^ Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 102.
  10. ^ а б Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 288.
  11. ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 620.
  12. ^ а б в Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1593.
  13. ^ а б в г д е Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 117.
  14. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1144, 1593.
  15. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 117—118.
  16. ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 735.
  17. ^ Reichert H. Die deutschen Familiennamen: nach breslauer quellen des 13. und 14. Jahrhunderts. — Breslau, 1908. S. 9, 23, 56.
  18. ^ а б Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 118.
  19. ^ Searle W. G. Onomasticon anglo-saxonicum. — Cambrigde, 1897. P. 498.
  20. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1599.
  21. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1602.
  22. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1604.
  23. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1606.
  24. ^ Gunter M. Studien zu den theriophoren Personennamen der Germanen. — Köln, 1970. S. 39.
  25. ^ Piel J. M. Sobre a formação dos nomes de mulher medievais hispano-visigodos // Confluência. N. 3, 1992. P. 88.
  26. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 14.
  27. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 406.
  28. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 23.
  29. ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 152.
  30. ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 725.
  31. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 104.
  32. ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 68, 261, 436.
  33. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 60.
  34. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 141.
  35. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 5 (1427—1506). — Vilnius, 2014. P. 375.
  36. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 265.
  37. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 170.
  38. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 172.
  39. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 617.
  40. ^ Ординация королевских пущ: в лесничествах бывшего Великого Княжества Литовского. — Вильна, 1871. С. 80.
  41. ^ Памятники истории Восточной Европы. Источники 15-17 вв. Том 4. (Monumena Historica Res Gestas Europae Orientalis Illustrantia). Крестоприводная книга шляхты Великого княжества Литовского 1655 г. — Москва — Варшава, 1999. С. 55, 241.
  42. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 3. — Вильна, 1870. С. 398.
  43. ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
  44. ^ Sẽnosios Pasvalio bažnyčios knygos. X. 1776—1793 metų jungtuvių metrikų knyga. — Savilaida, 2016. P. 25.
  45. ^ Antroponimia Altomedieval en Galicia (4ª Ed.), Celtiberia.net — Prehistoria, Protohistoria e Historia antigua
  46. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 33.
  47. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1597.
  48. ^ Rejestry popisowe pospolitego ruszenia szlachty Wielkiego Księstwa Litewskiego z 1621 r. — Warszawa, 2015. S. 112.
  49. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 738.
  50. ^ Jablonskis K. Archyvinės smulkmenos // Praeitis. T. 2. — Kaunas, 1933. P. 416.
  51. ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 1. — Warszawa, 2015. S. 209.
  52. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 43.
  53. ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 22.
  54. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 3: 1501—1507. — Kraków, 1948. S. 627.
  55. ^ Meyer-Lübke W. Romanische Namenstudien. I. Die altportugiesischen Personennamen germanischen Ursprungs // Sitzungsberichte der Philosophisch-Historischen Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften. Bd. 149. — Wien, 1905. S. 83.
  56. ^ Piel J. M. Sobre a formação dos nomes de mulher medievais hispano-visigodos // Confluência. N. 3, 1992. P. 89.
  57. ^ Piel J. M., Kremer D. Hispano-gotisches Namenbuch. Der Niederschlag des Westgotischen in den alten und heutigen Personen- und Ortsnamen der Iberischen Halbinsel. — Heidelberg, 1976. S. 237.
  58. ^ Lebedys J. Lietuvių kalba XVII—XVIII a. viešajame gyvenime. — Vilnius, 1976. P. 56.
  59. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1598.
  60. ^ Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Warszawa, 2009. S. 303, 443.
  61. ^ Литовская метрика. Т. 1. — СПб., 1903. С. 168.
  62. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 227 (8) (1533—1535). — Vilnius, 1999. P. 59.
  63. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 265.
  64. ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 849.
  65. ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 73.
  66. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 3: 1501—1507. — Kraków, 1948. S. 667.
  67. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 37.
  68. ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 98.
  69. ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 8. — Вильна, 1870. С. 84.
  70. ^ Joannis Długosz Senioris Canonici Cracoviensis Opera Omnia. T. 12. — Cracoviae, 1876. P. 474.
  71. ^ Яўген Анішчанка, Езерское лесничество Гродненской экономии. Инвентарь 1668 г., Архіў гісторыка Анішчанкі, 3 сьнежня 2016 г.
  72. ^ Stekert A. Przydomki polskie, litewskie i rusińskie. — Kraków, 1897. S. 132.
  73. ^ Яўген Анішчанка, церковь Лапичи Игуменского уезда. Прихожане, Архіў гісторыка Анішчанкі, 10 чэрвеня 2015 г.
  74. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 849.
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Віла&oldid=2519264»